ODDAJMY BOGU CHWAŁĘ! Seminarium Odnowy Wiary

17 czerwca br. dobiegło końca kolejne Seminarium Odnowy Wiary, zwane też Seminarium Odnowy Życia w Duchu Świętym, organizowane niemal co roku od ponad dwudziestu pięciu lat przez Karmelitów Bosych w Przemyślu i prowadzoną przez Nich Wspólnotę Karmelitańskiego Ruchu Ewangelizacyjno-Modlitewnego. W tym roku ukończyło je około 60 osób.

Czym jest Seminarium Odnowy Wiary?

Po pierwsze jest ono wypływającą z serca odpowiedzią na wołanie Kościoła o potrzebę nowej ewangelizacji, po raz pierwszy podniesioną przez papieża Pawła VI w adhortacji apostolskiej Evangelii nuntiandi, a będącej jednym z priorytetów pontyfikatu Jana Pawła II, który formułuje w encyklice Redemptoris Missio, mówiąc wprost o całych krajach i grupach ochrzczonych, które utraciły sens żywej wiary; a w encyklice Veritatis Splendor wzywa, by głosić ewangelię z nową gorliwością, nowymi metodami i z zastosowaniem nowych środków wyrazu, poprzez radykalne świadectwo osobistej świętości, bo tylko w ten sposób bowiem Kościół może żyć i odnawiać się.

Po drugie jest ono czasem nawiązania lub odnowienia osobistej relacji z Bogiem Żywym, kochającym, nieustannie działającym w życiu każdego człowieka i obecnym w dziejach świata. Jak czytamy w duchowym codzienniku, „skrojonym” specjalnie na potrzeby tegorocznego Seminarium, jest to czas, w którym Bóg w szczególny sposób chce mówić do twojego serca. Stworzył Cię z miłości i dla miłości. On pragnie, abyś poznał prawdę o Nim i o sobie. Abyś odkrył w Nim swego największego przyjaciela i Ojca. Zna twoją historię i rozumie cię jak nikt inny. Bóg jest Osobą, która za tobą tęskni. Jest czuły i delikatny. W Nim jest uwolnienie od zła i uleczenie ran zadanych przez grzech. On chce dać ci nowe życie. Pragnie Twojego szczęścia! Aby tak się stało, potrzebna jest przede wszystkim twoja świadoma decyzja i zgoda. Bóg szanuje twoją wolną wolę i chce, abyś dobrowolnie wybrał życie. Seminarium, to czas nadzwyczajnej łaski. Jeśli tylko zechcesz, możesz ją przyjąć. Pomoże ci ono w dojrzałym, zdecydowanym i osobistym zwróceniu się ku Jezusowi Chrystusowi poprzez pogłębienie modlitwy osobistej i wspólnotowej, odkryciu piękna i życiodajnej mocy Sakramentów Świętych oraz przyjęciu największego daru, jakim jest osoba Ducha Świętego. Jest to czas dany ci, abyś na nowo, a może po raz pierwszy, odkrył Jego obecność i moc w swoim życiu oraz doświadczył miłości Boga Ojca.

Zatem idąc za głosem Kościoła, po raz kolejny, Karmelici Bosi wraz ze Wspólnotą KREM zaproponowali 9-tygodniowe rekolekcje, oparte na dziewięciu kerygmatycznych konferencjach o następujących tematach: 1 – Prawdziwy Obraz Boga. Bóg Jest Miłością i ma dla człowieka wspaniały plan, 2. – Rzeczywistość grzechu i jego skutki, 3 – Jezus Chrystus Bożym sposobem wybawienia z grzechu i jego skutków, 4 – Łaską zbawieni jesteście przez wiarę. Przyjęcie Chrystusa i Jego zbawienia przez wiarę, 5 – Proces nawrócenia, przebaczenia i walki duchowej, 6 – Duch Święty w życiu chrześcijanina. Doświadczenie zbawienia i nowego życia. Jak otworzyć się na Ducha Świętego? 7 – Życie w Duchu Świętym na co dzień. Duchowe oddychanie – modlitwa i Sakramenty Święte, 8 – Życie w Duchu Świętym. Wspólnota Kościoła i Jego misja jako filary duchowego wzrostu, 9 – Maryja wzorem i przewodnikiem życia w Duchu Świętym. Szkaplerz życiodajnym darem.

W tym roku konferencje głosili o. dr Andrzej Ruszała OCD (teolog duchowości, kierownik duchowy, moderator KREM-u i diecezjalny egzorcysta), ks. prałat Marian Rajchel (kaznodzieja, kierownik duchowy i egzorcysta diecezjalny), ks. Bartłomiej Zakrzewski (zaangażowany w pracę duszpasterską w Ruchu Światło-Życie) oraz Pani Krystyna Sobczyk (ewangelizatorka i odpowiedzialna za posługę modlitwą wstawienniczą w Archidiecezji Krakowskiej). Konferencje głoszone przez o. Andrzeja Ruszałę OCD miały rys karmelitański. Ojciec odwoływał się do pism Świętego Jana od Krzyża i Świętej Teresy z Avili. Ponadto zawarte w materiałach seminaryjnych wskazówki do modlitwy osobistej zachęcały do trwania przed Panem w milczeniu oraz pielęgnowania ciszy w sobie i wokół siebie, jako pożądanego środowiska do wsłuchiwania się w głos Boga. Konferencjom towarzyszyły świadectwa osób, których życie przemienił Jezus, które żyją w wolności dzieci Bożych, które doświadczyły i doświadczają wewnętrznego uzdrowienia i uwolnienia mocą Ducha Świętego, a także spotkania w stałych małych grupkach, w których uczestnicy dzielili się owocami swojej codziennej modlitwy osobistej przeżywanej na kanwie Słowa Bożego.

Podczas Seminarium uczestnicy brali udział w Eucharystii, uczestniczyli w modlitwie wspólnotowej, przeżyli spowiedź generalną i poprosili o modlitwę wstawienniczą o uzdrowienie wewnętrzne, jako przygotowanie do wyboru Jezusa Chrystusa za swego jedynego Pana i Zbawiciela, odnowili przyrzeczenia chrzcielne, przeżyli modlitwę wstawienniczą o wylanie Ducha Świętego, w której prosili o łaskę otwarcia się na dar Ducha Świętego udzielony im w Sakramencie Chrztu Świętego i Bierzmowania.

Na zakończenie rekolekcji, wszyscy uczestnicy zawierzyli się Matce Bożej, a ci którzy jeszcze nie należeli do rodziny szkaplerznej przyjęli Szkaplerz Święty.

Wiele znaków potwierdzało, że był to czas dany od Pana, czas Jego błogosławieństwa i że to On był głównym reżyserem i sprawcą tego dzieła. Między innymi w zadziwienie wprowadziła organizatorów i uczestników seminarium nieprawdopodobna precyzja z jaką czytania podczas Eucharystii, czytania z dnia, korespondowały z treścią konferencji. Po drugie, odkryte zostało, że „seminaryjną pięćdziesiątnicę” – wylanie Ducha Świętego, co zbiegło się z wigilią Uroczystości Zesłania Ducha Świętego – poprzedziło symboliczne 40 dni przebywania z Panem i Jego Słowem na pustyni. Byliśmy świadkami nawróceń, uzdrowień relacji rodzinnych, uzdrowień wewnętrznych, a przede wszystkim odkrywania piękna Boga i Jego Ojcowskiej miłości w życiu uczestników Seminarium. Dowodem tego były liczne świadectwa wypowiedziane w małych grupkach i na forum Wspólnoty. Widzieliśmy, jak niektóre z początku smutne i strapione twarze na koniec Seminarium jaśniały blaskiem i radością. Temu Seminarium towarzyszyła modlitwa przebaczenia „zadana” uczestnikom, którzy codziennie podczas modlitwy osobistej odbywali duchową podróż do przeszłości, a Duch Święty przypominał im tych, którym mają przebaczyć i którym winni są przeproszenie.

Wielu uczestników deklaruje pozostanie we Wspólnocie KREM-u, bo jak twierdzą doświadczyli tu miłości i chcą wzrastać we wspólnocie z ludźmi, gdzie żywa jest obecność i Miłość Boża.

Ufamy, że wszyscy uczestnicy Seminarium, będą odkrywać piękno Kościoła Świętego jako Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa i odnajdą w nim swoje miejsce.

Jako Wspólnota Karmelitańskiego Ruchu Ewangelizacyjno-Modlitewnego chcemy oddać chwałę Bogu, który w nieskończonym Miłosierdziu Swoim tak wielkie nam wszystkim (uczestnikom, prowadzącym i organizatorom) rzeczy uczynił! Dziękujemy całemu Karmelowi, Ojcom, Braciom, Siostrom, OCDS-owi, wszystkim grupom duszpasterskim, członkom diecezjalnej Odnowy w Duchu Świętym, radiu FARA i Przemyskiej Niedzieli – naszym patronom medialnym, Ziemi Pięknej (posługującej modlitwą wstawienniczą z nami) i wszystkim osobom, które wspierały to dzieło i nas modlitwą i wszelką pomocą. Warto było podjąć ten trud, warto nawet dla jednej osoby!

Owoce Seminarium, to przede wszystkim zasługa wstawiennictwa Matki Jezusa – Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel, także patronki KREM-u, której w 33-dniowych rekolekcjach zawierzenia, zakończonych 8 grudnia 2018 roku, po raz kolejny oddaliśmy na wyłączność siebie osobiście, zawierzyliśmy nasze rodziny, naszą Wspólnotę i wszystkie podejmowane przez nas dzieła.

Anetta i Wojciech Mandzynowie

(liderzy Wspólnoty KREM)